De testnormen voor vezelpatchcords omvatten drie belangrijke dimensies: optische prestaties, fysische parameters en milieuvriendelijkheid.en moet strikt voldoen aan internationale en industriële normen

De volgende kernproefpunten en standaardvereisten zijn opgenomen:

Optische prestatietests

Invoegingsverlies (IL)

Standaardgrens: ≤ 0,2 dB voor enkelmodusvezelpatchkabel (algemene vereiste); ≤ 0,3 dB voor multimoduspatchkabel.

Testmethode: met behulp van een stabiele lichtbron en een optische vermogensmeter,meet het verlies van het onder de test vallende patchkabel na kalibratie met een masterpatchkabel (het volledige verbindingsverlies moet het verlies van de connector omvatten).

Verlies van rendement (RL)

Standaardgrenswaarden: enkelmodus UPC ≥ 50 dB (APC ≥ 60 dB), PC ≥ 30 dB.

Testmethode: Gebruik een invoegverlies- en terugverliesmeter in combinatie met een wikkelmethode (minder dan 5 draaien wikkelen) om de RL-stabiliteit te waarnemen.

Geometrie van het eindvlak

Krommingsradius: 1025 mm (afwijking van 7,69 mm is gebruikelijk bij werkelijke metingen).

Vertexverschuiving: ≤ 50 μm (verschuiving van meer dan 14,45 μm heeft invloed op de uitlijningsnauwkeurigheid).

Fibre Height: ≤ 50 nm (te hoge hoogte kan leiden tot lichamelijke schade of luchtscheuren).

Mechanische prestaties van de connector

Fysieke eigenschappen en duurzaamheidstesten

Insteek-/ontstekingsduur: IL ≤ 0,3 dB na > 1000 cycli.

Treksterkte: de kabel kan bestand zijn tegen een trekkracht van ≥ 200 N, met een minimale buigradius van 30 mm.

Aanpassingsvermogen aan het milieu

Temperatuurcyclus: extra verzwakking ≤ 0,2 dB/km in een omgeving van -40°C tot +80°C.

Stabiliteit bij hoge/lage temperaturen: attenuatieverandering ≤ 0,05 dB/km na 72 uur fietsen van -10 °C tot +45 °C.

Belangrijkste testinstrumenten en -methoden

Testpunten Instrumenten Belangrijkste operationele punten

Volledige verzwakking en foutlocatie OTDR De blinde zone moet ≤ 30 m bedragen, zodat accurate incidentpunten op korte patchcords (bijv. 3-meter patchcords) kunnen worden geïdentificeerd.

Schoonheid van het eindoppervlak Tester van de eindzijde Direct olievlekken en krasjes op het uiteinde van het oppervlak observeren (vergroting 100x of hoger vereist).

Dispersies- en golflengte kenmerken Spectrumanalysator De enkelmodusvezeldispersie bij 1525 ̊1575 nm moet ≤ 5,3 ps/nm·km zijn.

OFC Patch Cod Test Internationale normen

Normen voor optische vezels (IEC 60793-serie)

Deze omvatten IEC 60793-1-1 (algemene specificaties), IEC 60793-1-2 (dimensionale parameters), IEC 60793-1-3 (mechanische eigenschappen), IEC 60793-1-4 (transmissie-eigenschappen),en IEC 60793-1-5 (milieuprestaties)Deze normen definiëren de kerndiameter, bekleding afmetingen, treksterkte en werktemperatuur bereik (bijv. -40 °C tot +80 °C) van glasvezel patch kabels.

Normen voor glasvezelkabels (IEC 60794-serie)

Deze omvatten IEC 60794-1-1 (algemene specificaties) en IEC 60794-1-2 (prestatietestmethoden), met de nadruk op demping, buigverlies en duurzaamheidstests voor optische kabels.Deze normen zijn geschikt voor patchkabels die worden gebruikt bij toepassingen voor langeafstandstransmissie.

ITU-T G.650-serie

Standaardiseert de macrobending-verliestestmethoden, waarbij de test met de golflengte van de patch cord-cut-off wordt verwijderd (vanwege de verminderde praktische betekenis ervan).

Nationale norm YD/T 901

Verduidelijkt de verslankingsgrens voor multimodevezels (≤ 2,5 dB/km bij 850 nm).

Opmerking: bij de test moet onderscheid worden gemaakt tussen enkelmodus (gele/blauwe patchcords) en multimodus (grijze/oranje patchcords) vezelsoorten om vermenging en mismatching te voorkomen, wat kan leiden tot valse metingen.